जिव जाई तों मला भोगिलें, अजुन किती छळसी ?
पुरे करा हो सख्या, अतां मी जहाले विटाळसी ॥धृ०॥
मध्यरात्र लोटली, दीपदर्शनीं मला धरलें ।
अत्यवस्थ हें काय शरिर माझें सर्व विदारिलें ।
ढिलावले कटिवसन, शुभ्र पातळ रुधिरीं भिजलें ।
अशी निर्बळा निरुपाय, नित मी दु:ख सोशितां गांजलें ।
कोमळ लवण्या माझ्या भोगितां आज फार उमगले ।
त्रिरात्र वर्जुन मला करा, बाकीचें पुढे राहिलें ।
चोळितां उरावर स्तन रुपते आंगठी
तुम्हि फार मोठे, मी अगदिंच किं हो धाकटी
धरधरून नका करुं मांडयांची फाकटी
काहाड मिठी मानेची ? राहुन राहुन कितिदां गळसी ॥१॥
फिरफिरून ओढुन अलिकडे धरतां पोटासी ।
निजवेना माझ्यानें, आलें दुखणें, जाले आडमुसी ।
लक्ष वेळ श्रम करुन काय फल ? रस नाहीं त्यासी ।
प्रीतिवर्म थोडकें, पहा दिग्गज आवळला अंकुशीं ।
द्वाड लागली सवय, कोणाचे गुणनिर्गुण शिकसी ? ।
कुठवर सोसूं ? सख्या कधिं लेकुरपण टाकिसी ? ।
तोडिले घोस, मोडिले काप कर्णिंचे
लटपटित मोकळे नग झाले बेणिचे
रुपतात वाकि, वाजती वाळे चरणिंचे
येवढे हाल मरणाचे असतां मज कशि आवळसी ? ॥२॥
मीच निजूं गुंतले, आतां केव्हां सोडाल तरी ? ।
खिळखिळित अष्टांग, हल्लक जिव झाला शरिरांतरीं ।
सत्ताबळें गवसून जशी व्याघ्रें धरिली बकरी ।
उभयतांचे भारानें गात या पलंगाचे करकरी ।
ऐकावी रदबदल, बहुत मन माझें त्रास करी ।
रत लंपट घेतली लुटुन जशी ती कमळण मधुकरीं ।
वीट करूं नका जी, मी आनवा नारी कीं
घोंगडी शाल किंमतीस नव्हे सारखी
युक्तिनें करा, तुम्हि गुणिवर्धन पारखी
देह कांतला चरखीं, तुझ्या बसले बेहमीं जवळशी ॥३॥
हलुं उठुं तरी कशी ? जाचते मानेला हासळी ।
सुटुन गेल्या चंहुकडे दुडपेटया, तन्मणी, गरसळी ।
उघडया दोनी भुजा, उर, पाठीवर सरली चोळी ।
गोरे गाल, हनवटी मुके घेतां जाली हुळहुळी ।
आजच काय जाहलें ? अशीच वर्तेन वेळोवेळीं ।
कोटें दाखवा अशी दुजी तर विरळा स्त्रीमंडळीं ।
व्हा स्वस्थ, हेत पुरल्यावर नये गजबजूं
षण्मास येथुन मजपसी नका हो निजूं
चाकरी कठिण माझी, जन्मोजन्मीं अशी रिझूं
उभयतां एकांतीं निवळसी
होनाजी बाळा म्हणे, तूंच एक मर्जी सांभाळशी ॥४॥
पुरे करा हो सख्या, अतां मी जहाले विटाळसी ॥धृ०॥
मध्यरात्र लोटली, दीपदर्शनीं मला धरलें ।
अत्यवस्थ हें काय शरिर माझें सर्व विदारिलें ।
ढिलावले कटिवसन, शुभ्र पातळ रुधिरीं भिजलें ।
अशी निर्बळा निरुपाय, नित मी दु:ख सोशितां गांजलें ।
कोमळ लवण्या माझ्या भोगितां आज फार उमगले ।
त्रिरात्र वर्जुन मला करा, बाकीचें पुढे राहिलें ।
चोळितां उरावर स्तन रुपते आंगठी
तुम्हि फार मोठे, मी अगदिंच किं हो धाकटी
धरधरून नका करुं मांडयांची फाकटी
काहाड मिठी मानेची ? राहुन राहुन कितिदां गळसी ॥१॥
फिरफिरून ओढुन अलिकडे धरतां पोटासी ।
निजवेना माझ्यानें, आलें दुखणें, जाले आडमुसी ।
लक्ष वेळ श्रम करुन काय फल ? रस नाहीं त्यासी ।
प्रीतिवर्म थोडकें, पहा दिग्गज आवळला अंकुशीं ।
द्वाड लागली सवय, कोणाचे गुणनिर्गुण शिकसी ? ।
कुठवर सोसूं ? सख्या कधिं लेकुरपण टाकिसी ? ।
तोडिले घोस, मोडिले काप कर्णिंचे
लटपटित मोकळे नग झाले बेणिचे
रुपतात वाकि, वाजती वाळे चरणिंचे
येवढे हाल मरणाचे असतां मज कशि आवळसी ? ॥२॥
मीच निजूं गुंतले, आतां केव्हां सोडाल तरी ? ।
खिळखिळित अष्टांग, हल्लक जिव झाला शरिरांतरीं ।
सत्ताबळें गवसून जशी व्याघ्रें धरिली बकरी ।
उभयतांचे भारानें गात या पलंगाचे करकरी ।
ऐकावी रदबदल, बहुत मन माझें त्रास करी ।
रत लंपट घेतली लुटुन जशी ती कमळण मधुकरीं ।
वीट करूं नका जी, मी आनवा नारी कीं
घोंगडी शाल किंमतीस नव्हे सारखी
युक्तिनें करा, तुम्हि गुणिवर्धन पारखी
देह कांतला चरखीं, तुझ्या बसले बेहमीं जवळशी ॥३॥
हलुं उठुं तरी कशी ? जाचते मानेला हासळी ।
सुटुन गेल्या चंहुकडे दुडपेटया, तन्मणी, गरसळी ।
उघडया दोनी भुजा, उर, पाठीवर सरली चोळी ।
गोरे गाल, हनवटी मुके घेतां जाली हुळहुळी ।
आजच काय जाहलें ? अशीच वर्तेन वेळोवेळीं ।
कोटें दाखवा अशी दुजी तर विरळा स्त्रीमंडळीं ।
व्हा स्वस्थ, हेत पुरल्यावर नये गजबजूं
षण्मास येथुन मजपसी नका हो निजूं
चाकरी कठिण माझी, जन्मोजन्मीं अशी रिझूं
उभयतां एकांतीं निवळसी
होनाजी बाळा म्हणे, तूंच एक मर्जी सांभाळशी ॥४॥
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
