ये गोविंदा नंद-नंदा वना जाय रे ॥धृo॥
निज गुज बोले माता यश्वदा ।
धेनू सोडी बाळ मुकुंदा ।
उभा कीं ये द्बारीं वडजा पेंदा ।
त्यासी मी सांगुं तरी काय रे ? ॥१॥
ऊठ ऊठ वेगीं, सूर्य उदेला ।
गाई गोधनासी बहु वेळ झाला ।
सिद्ध शिदोरी दहीदुधकाला ।
सवंगडियाचे सजय ( ? ) खाय रे ॥२॥
केशवा माधवा कृष्ण मुरारी ।
मुरली अधरीं धरी हरि पूतनारी ।
कुंभ घेऊनी शिरीं उभ्या व्रजनारी ।
घडि घडि राधा तुज पाहे रे ॥३॥
गोविंदराव म्हणे त्रैलोक्यपाळा ।
वृत्ती गाई अमुच्या प्रीतींनें पाळा ।
सर्वव्यापक तू जग-प्रतिपाळा ।
बाळक राघू गणू गाइ रे ॥४॥
ये-हे !
निज गुज बोले माता यश्वदा ।
धेनू सोडी बाळ मुकुंदा ।
उभा कीं ये द्बारीं वडजा पेंदा ।
त्यासी मी सांगुं तरी काय रे ? ॥१॥
ऊठ ऊठ वेगीं, सूर्य उदेला ।
गाई गोधनासी बहु वेळ झाला ।
सिद्ध शिदोरी दहीदुधकाला ।
सवंगडियाचे सजय ( ? ) खाय रे ॥२॥
केशवा माधवा कृष्ण मुरारी ।
मुरली अधरीं धरी हरि पूतनारी ।
कुंभ घेऊनी शिरीं उभ्या व्रजनारी ।
घडि घडि राधा तुज पाहे रे ॥३॥
गोविंदराव म्हणे त्रैलोक्यपाळा ।
वृत्ती गाई अमुच्या प्रीतींनें पाळा ।
सर्वव्यापक तू जग-प्रतिपाळा ।
बाळक राघू गणू गाइ रे ॥४॥
ये-हे !
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
