नवाभवन्महाभागा मुनयो ह्यर्थशंसिनः ।
श्रमणा वातरशना आत्मविद्याविशारदाः ॥२०॥
ऋषभकुळीं कुळदीप । स्नेहसूत्रेंवीण देदीप्य ।
नवही जण स्वयें सद्रूप । सायुज्यस्वरुपप्रकाशक ॥७२॥
आत्माभ्यासीं परिश्रम । करुन निरसिलें कर्माकर्म ।
यालागीं ते अकृताश्रम । निजनिभ्रम स्वयें जाहले ॥७३॥
शाब्दबोधें सदोदित । ब्रह्मज्ञानपारंगत ।
शिष्यप्रबोधीं समर्थ । परमाद्भुत अतिदक्ष ॥७४॥
ते ब्रह्मविद्येचें चालतें डिंब । त्यांचे अवेव ते ब्रह्मकोंब ।
ते विद्येचें पूर्णबिंब । स्वयें स्वयंभ परब्रह्म ॥७५॥
दशदिशा एकूचि दोरा । भरुनि पांघरुणें मुनीश्वरा ।
वारा वळून कडदोरा । बांधिला पुरा ग्रंथीरुप ॥७६॥
आकाशाच्या ठायीं । अंबरत्व केलें तिंहीं ।
ते चिदंबर पाहीं । एकचि नवांही पांघरुण ॥७७॥
प्राणापान वळूनि दोन्ही । गांठी केली नाभीच्या ठायीं ।
तंव जीवग्रंथी सुटली पाहीं । तेंचि नवांही ब्रह्मसूत्र ॥७८॥
ऐसे परब्रह्मवैभवें । निडारले निजानुभवें ।
त्यांचीं सांगेन मी नांवें । यथागौरवें तें ऐक ॥७९॥
ज्यांचें नाम ऐकतां । कांपत काळ पळे मागुता ।
संसार नुघवी माथा । नाम स्मरतां जयांचें ॥१८०॥
त्यांचिया नामांची कीर्ती । आईक सांगेन परीक्षिती ।
ज्यांचेनि नामें आतुडे मुक्ती । जाण निश्चितीं भाविकां ॥८१॥
