क्वचिच्छन्नः क्वचित्स्पष्ट उपास्यः श्रेय इच्छताम् ।
भुङ्क्ते सर्वत्र दातृणां दहन् प्रागुत्तराशुभम् ॥४६॥
भीतरीं तेजस्वी वरी झांकिला । होमकुंडीं अग्नि पुरिला ।
कां यज्ञशाळे प्रज्वळला । याज्ञिकीं केला महायागू ॥९८॥
जो जो उपासका भावो जीवीं । त्या त्या श्रेयातें उपजवीं ।
पूर्वोत्तर अशुचित्वें आघवीं । जाळूनि हवी सेवितु ॥९९॥
तैशीचि योगियाची लीळा । भाविकां प्रकट दिसे डोळां ।
एकां गुप्तचि होऊनि ठेला । न दिसे पाहिला सर्वथा ॥५००॥
ऐसियाच्याही ठायीं । भावबळे भाविक पाहीं ।
अर्चिती जें जें कांहीं । तेणें मोक्ष पाहीं मुमुक्षां ॥१॥
तें पडतांचि योगियांच्या मुखीं । संचित क्रियमाणें असकीं ।
क्षाळोनियां एकाएकीं । करी सुखी निजपदीं ॥२॥
आणीकही अग्नीचें लक्षण । राया तूज मी सांगेन जाण ।
जेणें सगुण आणि निर्गुण । दिसे समान समसाम्यें ॥३॥
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
