N/A

यथाग्निना हेम मलं जहाति । ध्मातं पुनः स्वं भजते च रूपम् ।

आत्मा च कर्मानुशयं विधूय । मद्‍भक्तियोगेन भजत्यथो माम् ॥ २५ ॥

डांकमिळणी सुवर्ण । हीनकसें झालें मलिन ।

उदकें धुतांही जाण । निर्मळपण न ये त्या ॥३७॥

त्याच सुवर्णाचें तगट । अग्निमुखें देतां पुट ।

मळत्यागें होय चोखट । दिसे प्रकट पूर्वरूपें ॥३८॥

तेवीं अविद्याकामकर्मीं मलिन । त्याचे चित्तशुद्धीलागीं जाण ।

माझी भक्तीचि परम प्रमाण । मळक्षालन जीवाचें ॥३९॥

जंव जंव भक्तीचें पुट चढे । तंव तंव अविद्याबंध विघडे ।

मायेचें मूळचि खुडे । जीवू चढे निजपदा ॥३४०॥

तुटोनियां अविद्याबंधू । चिन्मात्रैक अतिविशुद्धू ।

जीव पावे अगाध बोधू । परमानंदू निजबोधें ॥४१॥

जीवासी अविद्येची प्राप्ती । ते ज्ञानास्तव होय निवृत्ती ।

तेथ कां पां लागली भक्ती । ऐशी आशंका चित्तीं जरी धरिसी ॥४२॥

तरी माझे भक्तीवीण ज्ञान । सर्वथा नुपजे जाण ।

तेचि अर्थींचें निरूपण । स्वयें श्रीकृष्ण सांगत ॥४३॥

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.telegram channel