श्रीभगवानुवाच-

यो विद्याश्रुतसंपन्न आत्मवात्रानुमानिकः ।

मायामात्रमिदं ज्ञात्वा ज्ञानं च मयि संन्यसेत् ॥१॥

वेदशास्त्रार्थीं परिनिष्ठित । श्रवणमननाभ्यासयुक्त ।

ज्यासी ब्रह्मविद्या प्राप्तः । सुनिश्चित स्वानुभवें ॥२५॥

तोचि अनुभव ऐसा । दोराअंगी सर्पु जैसा ।

न मारितां नाशे आपैसा । भवभ्रम तैसा त्या नाहीं ॥२६॥

जेवीं कां नटाची रावो राणी । दोघें खेळती लटिकेपणीं ।

तेवीं प्रकृतिपुरुष‍उभवणी । मिथ्यापणीं जो जाणे ॥२७॥

जैशीं भिंतीमाजीं नानाकार । चित्रें लिहिलीं विचित्र ।

ते भिंतीचि एक साचार । तेंवी ऐक्यें चराचर जो देखे ॥२८॥

स्वप्नींचीं नाना कर्में जाण । त्याचें जागृतीं नव्हे बंधन ।

तेवीं मिथ्या निजकर्माचरण । जीवीत्वेंसीं प्राण जो देखे ॥२९॥

ऐशी साचार ज्याची स्थिती । त्या नांव शुद्ध `आत्मप्राप्ती' ।

`निजानुभव' त्यातें म्हणती । हें जाण निश्चितीं उद्धवा ॥३०॥

आणिक एक तेथींची खूण । `विषयावीण स्वानंद पूर्ण' ।

हें अनुभवाचें मुख्य लक्षण । सत्य जाण सात्वता ॥३१॥

ऐसा अनुभव नसतां देख । केवळ ज्ञान जें शाब्दिक ।

त्यातें म्हणिजे `आनुमानिक' । जाण निष्टंक निजभक्ता ॥३२॥

ज्याच्या अनुभवाभीतरीं । नाहीं अनुमानासी उरी ।

जो अपरोक्षसाक्षात्कारीं । निरंतरी नांदत ॥३३॥

ऐसा जो पुरुष जाण । तेणें ज्ञानाचें साधन ।

आणि वृत्तिरूप जें ज्ञान । तेंही आपण त्यागावें ॥३४॥

तें न त्यागितां लवलाहें । सहजचि त्याचा त्याग होये ।

जेवीं सूर्योदयीं पाहें । सचंद्र तेज जाये तारागणाचें ॥३५॥

जेवीं हनुमंत देखोनि येतां । नवचंडी पळे तत्त्वतां ।

मा राहावया येरां भूतां । उरी सर्वथा उरेना ॥३६॥

तेवीं माझे साक्षात्कारीं । त्यासी बद्धता नाहीं खरी ।

मा ज्ञान तियेचे निवृत्तीवरी । कैशापरी राहेल ॥३७॥

माझिया अनुभवाच्या ठायीं । बंधमोक्ष मिथ्या पाहीं ।

तेथ साधनज्ञानाचा कांहीं । उपेगु नाहीं उद्धवा ॥३८॥

परमात्मस्वरूपाच्या ठायीं । बंधमोक्ष मायिक पाहीं ।

तेथें ज्ञानध्यान जें कांहीं । न त्यागितां पाहीं त्यागिलें ॥३९॥

त्यागोनियां ज्ञानध्यान । ज्ञानियांसी माझी प्रीति गहन ।

तेंचि प्रीतीचें लक्षण । स्वयें श्रीकृष्ण सांगत ॥४०॥

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.telegram channel