तदवध्यानविस्त्रस्तपुण्यस्कन्धस्य भूरिद ।
अर्थोऽप्यगच्छन्निधनं ब्रह्वायासपरिश्रमः ॥१०॥
पंचयज्ञदेवता सकळ । येणें उपेक्षिल्या केवळ ।
तिंहीं द्रव्यलाभाचें मूळ । पुण्यक्षयें तत्काळ छेदिलें ॥१७॥
द्रव्यप्राप्तिपुण्यदिवाकर । अस्तमाना गेला तो भास्कर ।
मग द्रव्यलाभाचा अंधकार । अधर्में थोर दाटला ॥१८॥
प्रयासें संचिली संपत्ती । तिसी अधर्मअंधाराची ये राती ।
क्षोभल्या पंचधा यज्ञमूर्ती । पंचधा पावती महानाश ॥१९॥
जो सुखी न करी कुटुंबालागीं । जो निजात्मा निववीना नाना भोगीं ।
जो द्रव्य न वेंची धर्मालागीं । त्यासी पंचविभागी ऊठती ॥१२०॥
दायाद चोर राजा आगी । अधर्में रोग संचरे अंगीं ।
हे पांचजण विभागी । द्रव्यनाशालागीं पावती ॥२१॥
नाहीं द्विजपूजा श्रद्धायुक्त । नाहीं लौकिकक्रिया उचित ।
नाहीं दानादि धर्म वेदोक्त । द्रव्यक्षयो तेथ आवश्यक ॥२२॥
जेथ नाहीं वडिलांसी सन्मान । जेथ नाहीं पंचमहायज्ञ ।
जेथ गुरुसीं करी अभिमान । तेथ क्षयो जाण उद्धवा ॥२३॥
ज्यांसी परांचा द्वेष सदा । जे बोलती परापवादा ।
जे चढती धनगर्वमदा । तेथ क्षयो सदा उद्धवा ॥२४॥
त्याच द्रव्यक्षयाचें लक्षण । ग्रंथाधारीं निरुपण ।
स्वयें सांगताहे श्रीकृष्ण । दयाळू पूर्ण निजभक्तां ॥२५॥;
