रुपं वायौ स च स्पर्शे लीयते सोऽपि चाम्बरे ।
अम्बरं शब्दतन्मात्र इन्द्रियाणि स्वयोनिषु ॥२४॥
तेजाचें जें उरे रुप । तें वायु शोषूनि करी अरुप ।
तेव्हां वायूचि एकरुप । अतिअमूप कोंदाटे ॥३६॥
कोंदाटल्या वायूसी । गगन जेथींचें तेथें ग्रासी ।
तेव्हां वायु प्रवेशे स्पर्शी । तो उरे अवशेषीं स्पर्शमात्र ॥३७॥
उरल्या वायूच्या स्पर्शासी । लयो तत्काळ होय आकाशीं ।
आकाश प्रवेशे शब्दासी । उरे अवशेषीं शब्दतन्मात्र ॥३८॥
दशेंद्रियांची मंडळी । राजसापासोनि जन्मली ।
ते निजगुणीं सामावली । जेवीं पंचांगुळी मुष्टीमाजीं ॥३९॥;
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
