उद्धव उवाच -

सुदुस्तरामिमां मन्ये योगाचर्यामनात्मनः ।

यथाऽञ्जसा पुमान् सिध्येत्तन्मे ब्रह्मञ्जसाऽच्युत ? ॥१॥

पूर्वाध्यायीं ब्रह्मस्थिती । सांगितली ते दुर्गम गती ।

भोळ्या भाविकां अबळांप्रती । हे ब्रह्मप्राप्ती साधेना ॥३२॥

वस्तु व्यक्त ना अव्यक्त । शेखीं प्रकट ना नव्हे गुप्त ।

न कळे मूर्त कीं अमूर्त । केवीं साधकां तेथ प्रवेशु ॥३३॥

जें स्थूल ना सूक्ष्म होये । जें आहे नाहीं हा शब्द न साहे ।

जेथ पाहतें पाहणें दोनी जाये । तें साधकां होये केवीं साध्य ॥३४॥

जें दिसें तें ब्रह्म म्हणावें । तंव ते माया रुपें नांवें ।

आतां नाहींचि म्हणोनि सांडावें । तेणेंही नाडावें साधकीं ॥३५॥

जें आकार ना नव्हे शून्य । जेथें न रिघे ध्येय ध्यान ।

ज्यासी लाजे ज्ञेय ज्ञान । ज्यातें साधन स्पर्शेना ॥३६॥

जें न चढे शब्दांचे हात । जें नातुडे मौना आंत ।

आंत बाहेर नाहीं जेथ । काय साधकीं तेथ धरावें ॥३७॥

नाहीं आंतबाहेर विचारा । तेथ काय धरावें निर्धारा ।

जेथ निर्धारुही पुरा । धरावया धीरा धीर नव्हे ॥३८॥

साधकीं स्थिर करावया मन । कांहीं न दिसे अवलंबन ।

तेथें अनात्मे अज्ञान जन । त्यांसी दुस्तर जाण हा योगु ॥३९॥

यापरी निजात्मप्राप्ती । कदा न चढे अबळांहातीं ।

मज तंव मानलें निश्चितीं । हे आत्मस्थिति दुस्तुरु ॥४०॥

ऐशिया ब्रह्मयाची प्राप्ती । अज्ञान अप्रयासें पावती ।

तैशी सुगम साधनस्थिती । सांग श्रीपती कृपाळुवा ॥४१॥

तुवां निजधामा प्रयाण । मांडिलेसें अति त्वरेन ।

एथ तरावया अज्ञान । सुगम साधन सांगिजे ॥४२॥

म्हणोनि घातलें लोटांगण । धांवोनि धरिले श्रीकृष्णचरण ।

तुज गेलिया, अज्ञान जन । तरावया साधन सुगम सांगें ॥४३॥

पव्हणियापरिस पाय उतारा । स्त्रियां बाळां अतिसोपारा ।

तैशिया उपायप्रकारा । शार्ङगधरा सांगिजे ॥४४॥

तुझ्या ठायीं सद्भाव पूर्ण । आणि नेणती शब्दज्ञान ।

ऐसे जे अज्ञान जन । त्यासी तरावया साधन सुगम सांगें ॥४५॥

मनोनिग्रहो अतिकठिण । साधकां नेमवेना संपूर्ण ।

तेचि अर्थींचें निरुपण । उद्धव आपण सांगत ॥४६॥

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.telegram channel