मुलगी वाढू लागते. तिचे रूपलावण्य खुलू लागते. तिचे काळेभोर केस, त्यांची सुंदर वेणी दिसते. वेणीचे वर्णन ऐका:
पांचा पेडी वेणी मला वाटे काळा साप
पदराखाली झांक उषाताई ॥
लांब लांब केस वेणी येते मोगर्याची
फणी आणा घागर्यांची उषाताईला ॥
मुलीच्या सौंदर्यावर दृष्ट पडेल अशी भीती वाटू लागते :
मोकळे केस ग सोडून तूं ना जाई
दृष्ट होईल तुला बाई उषाताई ॥
केसात घालण्यासाठी बाप्पाजी गोंडे करतात. मुलीचे असे कोडकौतुक होत असते. पाठच्या बहिणी असाव्यात, त्यांचे प्रेम दाखविले आहे :
काचेची बांगडी कशी भरूं मी एकटी
आहे बहीण धाकुटी माझी घरी ॥
मोठया बहिणीला एकटीला नको आहे चांगली बांगडी. केसाप्रमाणे इतरही वर्णन आहे.
पिकले तोंडले तसे तुझे लाल ओठ
भरे ना माझे पोट पाहूनीया ॥
अशी सुंदर मुलगी आहे. तरीही तिला गोंदतात. देवाने दिलेल्या सौंदर्यात मानवी भर घालतात :
तुझ्या गालांवरी कुणी ग गोंदले
फूल कुणी ग टोंचलें गुलाबाचे ॥
गुलाबासारखे सुंदर कोवळे गाल, ते टोचण्याचे कोणी केले धाडस असा हा प्रश्न आहे :
असे म्हणतात की, बापाला मुलगी आवडते व आईला मुलगा आवडतो. परंतु लाडकी मुलगी उद्या सासरी जायची असते. बाप तीव्र वेदनेने म्हणतो :
बाप म्हणे लेकी लाडकी होऊ नको
जाशील परघरी वेडी माया लावूं नको ॥
किती करुण उद्गार ! मुलगी शेवटी दुसर्याची. घरी सून येईल तीच आपली. आपली मुलगी दुसर्याची व दुसर्याची ती आपली :
बाप म्हणे लेकी तूं ग धर्माची पायरी
सून सत्तेची सोयरी वयनीबाई ॥