राघू -  बाबा, घशास कोरड पडली हो, द्या पाणी द्या ! पोटभर पाणी तरी पाजा ! आग होत आहे सगळया अंगाची, बाबा ! (रडूं लागतो.)

पांडू -  थांब, असा रडूं नकोस. देतें अं पाणी ! (माठांतील पाणी ओतून देऊं लागतो.)

नारायण - थांबा, थांबा, तें थंडगार पाणी देऊं नका. तापवलं होतं कां ?

पांडू - पाणी तापवायला लांकूड फांटा कुठून आणणार ?

नारायण
- थांबा, मी आतां जाऊन सोडयाच्या दोन बाटल्या घेऊन येतों. (जातों )

पांडू - मुलाची बुध्दि पण थोर आहे. परंतु आमची सावलीहि घेत नाहींत, तिथं आमच्या घरीं येऊन असं याचं करणें याच्या घरीं कळलं, तर काय होईल कुणास माहीत ? माझ्यावरहि तोहमत येईल.

राघू - बाबा, द्या ना पाणी ? (नारायण येतो.)

नारायण
- बाळ, देतों अं पाणी, (बाटलीं फोडतो ) ही घ्या बाटली; ओता या भांडयांत अन् द्या त्यास !

पांडू
- बाळ, हें घे पाणी. आ कर, उघट तोंड नीट ! (पाजतो.)

राघू - बाबा हें पाणी असं काय ? अगदीं ? बेचव लागतंय् हो !

नारायण - बाळ, हें औषधी पाण आहे; हेंच पी ! डॉक्टर हेंच पाणी पिण्यास देतात बरं !

राघू - बाबा, पैसे होतें का तुमच्याजवळ हें पाण आणण्यासाठीं ? तुम्ही तर दोन दिवसांत कामावर गेला नाही !

नारायण - बाळ, तूं नको बोलण्याचे श्रम घेऊं. तुझ्या बाबांना मदत करावयास मी तयार आहे. काळजी नको करुं !

राघू - बाबा, हे कोण ?

नारायण - मी लक्ष्मीधरांचा मुलगा !

पांडू - काय लक्ष्मीधरांचे ?

नारायण -  होय.

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.telegram channel