जन्माला आला तो
वंशाचा दिवा झाला
पहिल्याच दिवशी त्याला
जबाबदारीचा शिक्का लागला
थोडा मोठा झाला तो
भावंडांचा भाऊ झाला
आपल्या खेळण्यातला
अर्धा हिस्सा वाटू लागला
वयात आला तो
बहिणीचा रक्षक झाला
रक्षाबंधनाला तर
स्वतःची मनिबॅंक ही फोडू लागला
कॉलेजला गेला तो
मैत्रिणींचा मित्र झाला
तिच्या सुख दुःखाचा
आपसूक वाटेकरी बनला
लग्नामध्ये त्याच्या तो
नवरदेव झाला
बोहल्यावरच्या रुबाबतही
जबाबदारीचा पुतळा ठरला
लग्नानंतर मात्र तो
दोन भूमिकेत आला
बायकोचा नवरा की आईचा मुलगा यात अडकला
आईबाप्पाच्या उतारवयात
त्यांच्या काठीचा आधार झाला
स्वतः साठी कमी अन
घरासाठी जास्त जगू लागला
बाळाच्या चाहुलीने तो
बाप झाला
छकुलीच्या हास्यासाठी
रात्रंदिवस झटू लागला
छकुलीच्या लग्नामध्ये तो
वरबाप झाला
सगळ्यांच्या आनंदासाठी
आपले अश्रू लपवू लागला
नातवंडांच्या मेळ्यामध्ये तो
आजोबा झाला
दुधापेक्षा साईला
तळहाताच्या फोडासारखा जपू लागला
आत्ता कुठे त्याला
थोडा निवांतपणा मिळाला
जोडीदाराचा हात त्याने
खूप घट्ट पकडला
तो पर्यंत त्याच्या
पिंजऱ्यातील पिल्ले उडून गेली
बायकोची आणि त्याची
हाडेही आत्ता थकून गेली
मनात असतानाही तो
मनाप्रमाणे जगला नाही
ठाम मते असतानाही
मत आपले मांडले नाही
आज देवाकडे तो
साथ फक्त मागतो आहे
बायकोच्या आधी ने मला
देवाला म्हणतो आहे
आजपर्यंत आयुष्यभर तो
घरासाठी झटला आहे
स्मशानात जाताना मात्र
रित्या ओंजळीने जातो आहे
ओंजळ रिकामी असली तरी
मन त्याचे भरले आहे
अंत्यविधीची गर्दी पाहून
माणुसकीचे फळ मिळाले आहे
जाता जाता सगळ्यांना
एकच तो सांगतो आहे
*_पैशापेक्षा माणसांना किंमत द्या म्हणतो आहे.._*
