अंग नाही, रंग नाही
विचित्र हा वारा
घर नाही, दार नाही
नाही कोठे थारा ॥
नभातून अवतरे
धरेवर धावे
धर्म याचा धावण्याचा
थांबणे ना ठावे ॥
दांडगा हा जंगलाच्या
निबिडात घुसे
फांदी फांदी वाकवून
झोका घेत बसे ॥
सागराच्या, सरितेच्या
लाटांवर खेळे
गोंजारित गवताला
माळावर पळे ॥
देवळात शिरे कधी
घुमे गाभार्‍यात
भयभीत कापतसे
दिव्यातील वात ॥
कधी येता क्रोध त्याला
धावे पिशापरी
वनातून, जनातून
मोडतोड करी ॥
उन्हाळ्यात वारा पण
देवदूत होतो
अमृताचा स्पर्श सार्‍या
जगताला देतो ॥
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
