असत्त्वाद् आत्मनोऽन्येषां भावानां तत्कृता भिदा ।
गतयो हेतवश्चास्य मृषा स्वप्नदृशो यथा ॥३१॥
गुरुकृपा जो सज्ञान । त्यासी देहाचें अबाधित भान ।
मिथ्या प्रपंचाचें दर्शन । कर्में कर्तेपण त्या नाहीं ॥७१॥
अविद्या द्योतिले वर्णाश्रम । तेथींचे आविद्यक क्रियाकर्म ।
तेथील जो वेदोक्त धर्म । तो अविद्याभ्रम अज्ञाना ॥७२॥
सज्ञान भक्तांच्या ठायीं । ते अविद्या निःशेष नाहीं ।
मा वेदविधान तेथें पाहीं । रिघावया कायी कारण ॥७३॥
आंबा सफळित जव असे । तंव नेटेंपाटें राखण बैसे ।
फळ हाता आल्या आपैसें । राखण वायसें राहेना ॥७४॥
तेवीं अविद्येचें जंव बंधन । तंव वेदाचें वेदविधान ।
अविद्या नाशिलिया जाण । विधीनें तें स्थान सोडिलें ॥७५॥
अविद्या जाऊनि वर्ततां देहीं । देहाचा देहत्वें हेतु नाहीं ।
हें म्हणाल न घडेच कांहीं । ऐक तेंही सांगेन ॥७६॥
स्वप्नींचें देहादि प्रपंचभान । स्वप्नाचमाजीं सत्य जाण ।
जागें होतां तें अकारण । संस्कारें स्वप्न दिसतांही ॥७७॥
स्वप्नीं राज्यपद पावला । कां व्याघ्रमुखीं सांपडला ।
अथवा धनादिलाभ झाला । रत्नें पावला अनर्घ्यें ॥७८॥
तेथींचें सुख दुःख हरिख । जागत्यासी नाहीं देख ।
तेवीं सज्ञानासी आविद्यक । नोहे बाधक निजबोधें ॥७९॥
देहीं असोनि विदेहस्थिती । ऐशा बोधसाधिका ज्या युक्ती ।
स्वयें सांगेन म्हणे श्रीपती । भेदाची उत्पत्ती छेदावया ॥४८०॥
