निरपेक्षं मुनिं शान्तं निर्वैरं समदर्शनम् ।

अनुव्रजाम्यहं नित्यं पूयेयेत्यङ्‌घ्रिरेणुभिः ॥ १६ ॥

अनन्य करितां माझें भजन । माझ्या स्वरूपीं झगडलें मन ।

सकळ वासना गेल्या विरोन । वृत्तिशून्य अवस्था ॥६२॥

आटाटीवीण न प्रार्थितां । अयाचित अर्थ प्राप्त होतां ।

तोही हातीं घेवों जातां । निरपेक्षता बुडाली ॥६३॥

अर्थ देखोनि जो लविन्नला । तो जाण लोभें वोणवा केला ।

तोही उपेक्षूनि जो निघाला । तो म्यां वंदिला सर्वस्वें ॥६४॥

मार्गीं अर्थ पडतां । कोणी नाहीं माझा म्हणतां ।

तोही स्वयें हातीं घेतां । निरपेक्षता बुडाली ॥६५॥

वृत्तिशून्य जे अवस्था । ती नांव जाण निरपेक्षता ।

ते काळींची जे मननता । ऐक तत्त्वतां सांगेन ॥६६॥

वेदशास्त्रार्थें परम प्रमाण । ते माझें सत्य स्वरूप जाण ।

ते स्वरूपीं निजनिर्धारण । त्या नांव मनन बोलिजे ॥६७॥

करितां स्वरूपविवेचन । स्वरूपरूप झालें मन ।

तेथें धारणेवीण मनन । न करितां स्मरण होतसे ॥६८॥

या नांव मननावस्था । सत्य जाण पां सर्वथा ।

याहीवरी शांतीची जे कथा । ऐक तत्त्वतां सांगेन ॥६९॥

काम क्रोध सलोभता । समूळ मूळेंसी न वचतां ।

देहीं आली जे निश्चळता । ते न सरे सर्वथा येथ शांती ॥१७०॥

मत्स्य धरूनियां मनीं । बक निश्चळ राहिला ध्यानीं ।

ते शांति कोण मानी । अंतःकरणीं सकाम ॥७१॥

देहीं स्फुरेना देह‍अहंता । विराली कामक्रोधसलोभता ।

हे शांति बाणे भाग्यवंता । मुख्य शांतता या नांव ॥७२॥

उद्धवा जाण पां निश्चितीं । मजही मानली हेचि शांति ।

याहीवरी जे समतेची स्थिती । ऐक तुजप्रती सांगेन ॥७३॥

विचित्र भूतें विचित्र नाम । विचित्राकारें जग विषम ।

तेथें देखे सर्वीं सर्व सम । परब्रह्म समत्वें ॥७४॥

फाडाफाडीं न शिणतां । तडातोडी न करितां ।

माझेनि भजनें मद्‍भक्तां । सर्वसमता मद्‍भावें ॥७५॥

मद्‍भावें समता आल्या हाता । खुंटली भूतभेदाची वार्ता ।

भेदशून्य स्वभावतां । निर्वैरता सहजेंचि ॥७६॥

जंववरी द्वैताचें भान । तंववरी विरोधाचें कारण ।

अवघा एकचि आपण । तेथ वैरी कोण कोणाचा ॥७७॥

गगन गगनासी कैं भांडे । कीं चंद्रा चंद्रेंसीं झुंझ मांडे ।

कीं वायूचेनि वायु कोंडे । कीं जिव्हेचीं दुखंडें जिव्हा करी ॥७८॥

जें भेदाचें निराकरण । तेंचि निर्वैरतेचें लक्षण ।

उद्धवा सत्य जाण । निर्वैरपण या नांव ॥७९॥

निरपेक्षता आणि माझें मनन । शांति आणि समदर्शन ।

पांचवें तें निर्वैर जाण । पंचलक्षण हें मुख्यत्वें ॥१८०॥

असो पंचलक्षणकथा । एक निरपेक्षता आल्या हाता ।

पायां लागे सायुज्यता । पूर्णब्रह्मता ठसावे ॥८१॥

निरपेक्षाचें निश्चळ मन । निरपेक्ष तो निर्वैर जाण ।

निरपेक्ष तो शांत संपूर्ण । निरपेक्षाची जाण सेवा मी करीं ॥८२॥

कडेकपाटीं न रिघतां जाण । न सोशितां अतिसाधन ।

हें हाता आल्या पंचलक्षण । विश्व‍उद्धरण त्याचेनी ॥८३॥

ऐशिया भक्तांचें दर्शन । झाल्या तरतीं हें नवल कोण ।

त्यांचें करितां नामस्मरण । उद्धरण जडजीवां ॥८४॥

हें पंचलक्षण आल्या हाता । मजहोनि अधिक पवित्रता ।

जोडली माझ्या निजभक्तां । मीही वंदीं माथां चरणरेणु ॥८५॥

समुद्रोदक मेघीं चढे । त्यासी मधुरता अधिक वाढे ।

जग निववी वाडेंकोडें । फेडी सांकडें दुकाळाचें ॥८६॥

तेंचि उदक समुद्रीं असतां । उपयोगा न ये गा सर्वथा ।

तेवीं माझेनि भजनें मद्‍भक्तां । झाली पवित्रता मजहुनी ॥८७॥

केळी चाखतां चवी नातुडे । तिचींच केळें अतिगोडें ।

तेवीं मजहूनि माझ्या भक्तांकडे । पवित्रता वाढे अनिवार ॥८८॥

माझ्या ठायीं जें पवित्रपण । तें भक्तांचेनि मज जाण ।

यालागीं भक्तांमागें मी आपण । धांवें चरणरेणू वंदावया ॥८९॥

भक्तचरणरेणु वंदितां । मज केवढी आली पवित्रता ।

माझें पायवणी वाहे माथां । जाण तत्त्वतां सदाशिवू ॥१९०॥

एवं माझ्या भक्तांचें जें सुख । सुखपणें अलोलित ।

तें सुख नेणती आणिक । तें बोलावया मुख सरेना ॥९१॥

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.