य एतत्समधीयीत, पवित्रं परमं शुचि ।
स पूयेताहरहर्मां, ज्ञानदीपेन दर्शयन् ॥२७॥
निखळ जें कां ब्रह्मज्ञान । तो हा माझा तुझा संवाद जाण ।
जो सादरें करी पठण । सावधान श्रद्धाळू ॥५२॥
चढत्या वाढत्या परवडी । शुद्ध सात्त्विकी श्रद्धा गाढी ॥
पदोपदीं नीच नवी गोडी । अद्भुत आवडी पठणाची ॥५३॥
वाचेचिया टवळ्यांप्रती । श्रद्धास्नेहाची संपत्ति ।
निजजिव्हा करुनि वाती । जो हें ज्ञानदीप्ती प्रकाशी ॥५४॥
एकादशाचे ज्ञानदीप्ती । एकादश इंद्रियांच्या वाती ।
उजळूनि जे मज वोंवाळिती । ते पवित्र किती मी सांगूं ॥५५॥
यापरी जें ग्रंथपठण । तें माझें ज्ञान-निरांजन ।
तेणें ज्ञानदीपें जो जाण । माझें स्वरुप पूर्ण प्रकाशी ॥५६॥
त्याचे लागले जे संगती । त्यांतें ब्रह्मादिक वंदिती ।
त्यांचेनि पावन त्रिजगती । जाण निश्चितीं उद्धवा ॥५७॥
असो, ज्यांसी न टके पठण । तिंहीं श्रद्धेनें करितां श्रवण ।
त्यांसी न बाधी भवबंधन । तेंही निरुपण हरि सांगे ॥५८॥
